ΘΑ ΦΤΥΣΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΑΣ

Ένα μικρό πολιτικό σχόλιο για τα σημεία των καιρών...

Ο ήρωας του Μπορίς Βιάν μίσησε, βίασε και σκότωσε. Εκδικήθηκε. Και πέθανε στην αγχόνη. Ο πολίτης της δημοκρατίας του 21^ου αιώνα, μισεί, σιχαίνεται και ψηφίζει. Εκδικείται. Και δένει το σκοινί της θηλιάς στο λαιμό του.

Ο κόσμος τρίζει, σείεται συθέμελα. Τα σύννεφα πυκνώνουν, σκούρα κι απειλητικά. Ο ορίζοντας έχει σκοτεινιάσει, ο ήλιος έχει βουτήξει στη θάλασσα, ο Πιτ και η Αντζελίνα  χώρισαν, η Φαίη δεν είναι πια με τον Γιώργο, η τάξη του σύμπαντος έχει καταρρεύσει. Η Δημοκρατία απειλείται, οι ορδές των προσφύγων έχουν κατακλύσει τη Δύση, οι τρομοκράτες χύνουν αίμα αθώων, στη Συρία ισοπεδώνονται πόλεις και χωριά, ο Λάκης χαριεντίζεται με το Θέμο. Ο Τραμπ είναι πλανητάρχης. Το τέλος έφτασε, μετανοείτε, ήγγικεν γαρ η βασιλεία των ουρανών. Ρωτήστε και τον Φίλη αν δε με πιστεύετε…

Τα ωραία χρόνια ήταν κάποτε εδώ, με «ΠΑΣΟΚ ενωμένο δυνατό», με πακέτα Ντελόρ, διορισμό στα 25 και σύνταξη στα 45. Και αναπηρική στα 46, η δουλειά στο δημόσιο ήταν μαρτυρική. Αλλά ωραία ήταν κι έξω, ο Ντελόρ είχε για όλους, η Ευρώπη των 12 έγινε Ευρώπη των 27, τα Φιλαράκια έπαιζαν δέκα σεζόν, η Τόλμη και Γοητεία είκοσι, οι Σεβρολέτ έκαιγαν φτηνό πετρέλαιο. Οι Αφρικανοί ήταν στην Αφρική, οι Άραβες στην Αραβία, οι Κινέζοι στην Κίνα, ο τρίτος κόσμος στον τρίτο κόσμο, έσφαζε και σφαζόταν στην αυλή του. Στη Δύση η ειρήνη βασίλευε, δουλειές υπήρχαν, λεφτά υπήρχαν –ναι, κάποτε υπήρχαν Γιωργάκη- οι πολίτες της Δύσης έπιναν σόδες για να χωνέψουν το βαρύ από τη μάσα στομάχι.

Έπειτα ο κόσμος άλλαξε: Π-α-γ-κ-ο-σ-μ-ι-ο-π-ο-ί-η-σ-η. Το τρένο που τους είχε όλους επάνω ανέβασε ταχύτητα, φρένιασε, έβλεπε πια μόνο ένα νόημα, μόνο μία ουσία, μόνο ένα σύμβολο: $$$$... Οι πολλοί που είχαν γαντζωθεί όπως-όπως στα παράθυρα και στις πόρτες, στις ρόδες και στις κουπαστές, άρχισαν να πέφτουν, να παρασύρονται, να μένουν πίσω. Έχασαν το τρένο, έμειναν να το κοιτούν από μακριά και να τρώνε τη σκόνη του. Προδομένοι, πικραμένοι, απογοητευμένοι, άνεργοι, άστεγοι, πεινασμένοι. Ψηφοφόροι. Ω ναι, πάντα ψηφοφόροι… 

Ο Σημίτης και ο Ρουβάς είπαν στους Έλληνες να ψηφίσουν «Ναι». Ο Έλτον Τζον και ο Ρίτσαρντ Μπράνσον είπαν στους Βρετανούς να ψηφίσουν «Bremain». Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο και η Lady Gaga είπαν στους Αμερικανούς να ψηφίσουν Χίλαρυ. Ο κόσμος άλλαξε. Και έμεινε πάντα ο ίδιος. Το σύστημα υπηρετεί το σύστημα, η εξουσία την εξουσία, ο πλούτος τον πλούτο. Οι ηθοποιοί και οι τραγουδιστές, οι πολιτικοί και οι ποδοσφαιριστές, οι επιχειρηματίες και οι εφοπλιστές, οι δημοσιογράφοι και οι δικαστές. Με το ένα δάχτυλο δασκαλίστικα υψωμένο, και το άλλο βουτηγμένο στο χαβιάρι.

Ναι, δε θέλουν να αλλάξει τίποτα, οι τράπεζες στα νησιά Κεϊμάν και τον Παναμά, οι σουίτες με τα τζακούζι, τα κότερα και τα λίαρ τζετ, τα εργοστάσια στην Κίνα και την Ινδία με μεροκάματο 1 δολάριο τη μέρα. O CR7 πάλι δεν είπε στους Ισπανούς τι να ψηφίσουν. Αρκεί που υπέγραψε συμβόλαιο 18 εκατομμυρίων το χρόνο, δε χρειάζεται να έχει πολιτική άποψη. Άλλωστε οι 4,5 εκατομμύρια άνεργοι Ισπανοί θα αγοράσουν τις φανέλες του και θα πληρώσουν το μισθό του. Και μετά θα ψηφίσουν Podemos…

Ο κοσμάκης κάποτε επαναστατεί. Και ψηφίζει Τσίπρα για να φύγει το Μνημόνιο και να έρθει η «Ελπίδα». Για να φύγει το ΠΑΣΟΚ (Νο 1) και να έρθει το ΠΑΣΟΚ (Νο 2), να προπαγανδίζει ο Λάκης αντί της Τρέμη, να κορδώνεται ο Βαρουφάκης αντί του Βενιζέλου, να φωνάζει ο Πολάκης αντί του Άδωνη. Να τελειώνουμε επιτέλους με το παρακράτος της Δεξιάς για να αναλάβει το παρακράτος της Αριστεράς, να σβήσουμε τον αστικό κόσμο από τον χάρτη, να τον κρύψουμε κάπου ανάμεσα στα γκούλαγκ του Σολζενίτσιν και στις ντάτσες της νομεκλατούρας, στα βοσκοτόπια του Καλογρίτσα και στα ράφια των σούπερ μάρκετ της Βενεζουέλας…

Η επανάσταση όμως ενίοτε φέρνει καρπούς: Ο Τραμπ θα κάνει ξανά μεγάλη την Αμερική, ο Πούτιν τη Ρωσία, ο Φαράτζ τη Βρετανία, ο Ερντογάν την Τουρκία, η Λεπέν τη Γαλλία, ο Γκρίλο την Ιταλία. Και όλοι μαζί θα γαμ… τον πλανήτη και τους πολίτες του. Τους πολίτες της Δύσης και της Δημοκρατίας, του Διαφωτισμού και της Ισότητας, της Ελεύθερης βούλησης και σκέψης. Τους πολίτες που κουράστηκαν και μπούχτισαν, που ζορίστηκαν και στριμώχτηκαν. Που ψήφισαν αντίθετα σε ότι έλεγαν η τηλεόραση και οι εφημερίδες, οι τηλε-αστέρες και οι διανοούμενοι.

Τους έφτυσαν όλους στα μούτρα. Έκλεισαν την τηλεόραση και πήγαν στην κάλπη. Έστησαν  την κρεμάλα, ανέβηκαν στο σκαμνί και πέρασαν τη θηλιά στο λαιμό τους. Δε χρειάζεται κάτι παραπάνω. Μόνο έναν παλαβό να κλωτσήσει το σκαμνί.

Κάποιος θα βρεθεί. Εσείς θα τον έχετε ψηφίσει.   

 Ξενοφών Φύτρος

Liverpool: Η αποτυχία και οι αιτίες της

Η σεζόν 2015-2016 για τη Liverpool ολοκληρώθηκε στον τελικό του Europa League στη Βασιλεία. Κρίνοντας τη χρονιά με ψυχραιμία, χωρίς να παρασυρθεί κανείς από την απογοήτευση για την ήττα από τη Sevilla και την απώλεια του τροπαίου, αλλά και από τις βραδιές του ύψους (π.χ. 4-3 με Dortmund) ή του βάθους (π.χ. 0-3 από Watford), το συμπέρασμα είναι ένα: Η Liverpool απέτυχε. Και φέτος. Απέτυχε γιατί δεν κατέκτησε έναν τίτλο, γιατί δε διεκδίκησε το πρωτάθλημα, γιατί δεν κέρδισε ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο. Και οι αιτίες της φετινής αποτυχημένης χρονιάς συνοπτικά είναι οι εξής:

Ο BRENDAN RODGERS: Έπρεπε να απολυθεί τον Μάιο του 2015 και όχι λίγους μήνες μετά (Οκτώβριο 2015). Είναι αστείο να πιστέψει κανείς ότι υπεύθυνοι για την κατάρρευση της Liverpool τη σεζόν 2014-2015 ήταν ο βοηθός προπονητή (Colin Pascoe) και ο πρώτος γυμναστής (Mike Marsh). Οι προπονητές πετυχαίνουν ή αποτυγχάνουν όλοι μαζί και προσλαμβάνονται ή απολύονται επίσης μαζί. Ο Rodgers πήρε μία τελευταία ευκαιρία από τη διοίκηση την οποία πέταξε στα σκουπίδια πριν καν συμπληρωθούν δύο μήνες στη σεζόν. Η αλλαγή προπονητή έπρεπε να γίνει τον Μάιο, και ο Klopp που ήταν ήδη ελεύθερος από την Dortmund να αναλάβει τότε. Αυτό που θα χρειαστεί να κάνει ο Γερμανός το καλοκαίρι του 2016 (να χτίσει δηλαδή τη Liverpool από την αρχή) θα το έκανε το καλοκαίρι του 2015. Ένας ολόκληρος χρόνος δε θα είχε χαθεί.

ΟΙ ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ (1): Το καλοκαίρι του 2015 η Liverpool ξόδεψε 90 εκ. λίρες για μεταγραφές. Κανείς όμως από τους νεοφερμένους δεν αποδείχτηκε ικανός να ανεβάσει την ομάδα ένα σκαλί παραπάνω. Ούτε καν όλοι μαζί. Καλύτερος όλων ο Nathaniel Clyne, που είναι όμως απλά ένας αξιόπιστος δεξιός μπακ. Ο Milner έκανε μια αξιόλογη χρονιά, αλλά ποτέ δεν ήταν πρωταγωνιστής ούτε και θα γίνει. Ο Firmino και ο Origi άφησαν πολλές υποσχέσεις για το μέλλον αλλά η χρονιά τους χαρακτηρίστηκε από αστάθεια. Ο Ings και ο Gomez στάθηκαν άτυχοι, ενώ ο Benteke αποδείχθηκε ο λάθος παίκτης στη λάθος ομάδα. Επίσης αποκτήθηκε και ο Bogdan (χωρίς σχόλια). Στη σούμα, ξοδεύτηκαν (και πάλι) πολλά λεφτά για πενιχρά αποτελέσματα. Μάλλον δεν είναι τυχαίο που μετά τον Rodgers θα αποχωρήσει και ο εκτελεστικός διευθυντής Ian Ayre όταν ολοκληρωθεί το συμβόλαιο του…

ΟΙ ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ (2): Οι “κόκκινοι” έφτασαν μέχρι τον Γενάρη του 2016 ασθμαίνοντας και κουτσαίνοντας. Ο Klopp προσπαθούσε να σώσει τη χρονιά, τα σκωτσέζικα ντους διαδέχονταν το ένα το άλλο (6-1 την Southampton, 0-2 από την Newcastle και πάει λέγοντας…) και οι ποδοσφαιριστές τραυματίζονταν ο ένας πίσω από τον άλλο. Η ανάγκη για ενίσχυση τη μεταγραφική περίοδο ήταν επιτακτική, αλλά η Liverpool απέκτησε τους εξής 2 ποδοσφαιριστές (δηλαδή …κανέναν): Τον Grujic που παρέμεινε στον Ερυθρό Αστέρα μέχρι το καλοκαίρι και τον Caulker που έπαιξε 1 ματς και …4 λεπτά τον Γενάρη και έκτοτε αγνοείται η τύχη του. Η Liverpool πάντως κυνήγησε μέχρι τέλους την απόκτηση του Alex Teixeira, αλλά εδώ ταιριάζει η παροιμία «ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στο αλεύρι». Ο Βραζιλιάνος πιθανότατα δεν άξιζε τα λεφτά που ζητούσε η Shakhtar, αλλά ο προϋπολογισμός της Liverpool δε θα έπεφτε έξω αν έδινε 5-10 εκ. λίρες παραπάνω. 10 γκολ του Teixeira πάλι μπορεί και να έσωζαν τη χρονιά…

Ο JURGEN KLOPP: Ο Γερμανός προπονητής σκόρπισε κύματα αισιοδοξίας στους φίλους των κόκκινων όταν υπέγραψε πριν από 7 μήνες. Θεωρείται –και όχι άδικα- ως η μεγάλη ελπίδα της Liverpool για ανάκαμψη και επιστροφή στις επιτυχίες. Ο Klopp είναι ένας θετικός και ενθουσιώδης άνθρωπος που έχει την ικανότητα να μεταδίδει τον ενθουσιασμό του και να παίρνει το 100% από τους παίκτες του. Από την άλλη έχει χάσει 5 σερί τελικούς στην καριέρα του, κάτι που ασφαλώς δεν είναι τυχαίο. Η ποδοσφαιρική φιλοσοφία του είναι άκρως επιθετική, έως και απλοϊκή μέχρι ενός σημείου: Μπαίνουμε στο γήπεδο, παίζουμε την μπάλα μας, το διασκεδάζουμε, κερδίζουμε, τέλος. Μόνο που πολλές φορές για να κερδίσεις πρέπει να είσαι ρεαλιστής και να κοιτάς τη σκοπιμότητα. Στη Βασιλεία, οποιοσδήποτε “κυνικός” προπονητής (Benitez, Simeone, Mourinho, Conte) θα έβαζε αμυντικό χαφ αντί επιθετικού στο ημίχρονο για να αντιμετωπίσει την αναμενόμενη πίεση της Sevilla και να κρατήσει το 1-0. Κι αν όχι στο ημίχρονο, σίγουρα στο 50’-55’ όταν οι Ισπανοί είχαν ήδη σκοράρει, είχαν χάσει ευκαιρία για 2^ο γκολ και το γήπεδο έγερνε προς την πλευρά της Liverpool. Όταν πια ο Klopp έκανε τις αλλαγές του, το ματς είχε ήδη χαθεί.

ΟΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΕΣ: Σύμφωνοι, πολλοί παίκτες της Liverpool έχουν ποιότητα, ταλέντο και πολύ μέλλον. Έφτασαν σε δύο τελικούς και χάρισαν στους ποδοσφαιρόφιλους μερικές βραδιές που θα μείνουν αξέχαστες για πολλά χρόνια. Η αξία όμως μιας ομάδας δεν κρίνεται από μερικές σπουδαίες και ηρωικές νίκες στα νοκ άουτ ματς, αλλά από τη διάρκεια και την αντοχή της στο μαραθώνιο των 38 αγωνιστικών του πρωταθλήματος. Εκεί όπου η Liverpool τερμάτισε 8^η, πίσω από Leicester, West Ham, Southampton. Η συνολική εικόνα όλης της χρονιάς αλλά και η κατάρρευση στο 2^ο ημίχρονο στη Βασιλεία, δείχνει το μεγαλύτερο πρόβλημα της σημερινής Liverpool: Το έλλειμμα προσωπικότητας και εμπειρίας των παικτών της. Αν εξαιρέσεις τους τίτλους που κέρδισαν οι Toure και Milner στη City αλλά και τα αναμνηστικά μετάλλια που έχουν οι Sturridge και Coutinho από τις εποχές που ζέσταιναν τον πάγκο σε Chelsea και Inter αντίστοιχα, ΟΛΟΙ μαζί οι παίκτες της Liverpool έχουν κερδίσει 7 τίτλους στην καριέρα τους. Ανάμεσα τους το πρωτάθλημα Βελγίου (Benteke) και το πρωτάθλημα και κύπελλο Κροατίας (Lovren)…

Συμπέρασμα: Στο ερώτημα τι θα έγραφες αν η Liverpool κέρδιζε το Europa League, η απάντηση είναι ότι η χρονιά θα είχε ασφαλώς σωθεί. Αλλά όλα τα παραπάνω θα εξακολουθούσαν να ισχύουν. Επιπλέον, τα «αν» δεν αρκούν και το αποτέλεσμα είναι ότι η Liverpool έφτασε στην πηγή χωρίς να πιει νερό. Όπως και το 2007 όταν ήταν η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης αλλά έχασε τον τελικό του Champions League, όπως και το 2009 και το 2014 όταν ήταν η καλύτερη ομάδα της Αγγλίας αλλά έχασε το πρωτάθλημα. Μετά τις παρ’ ολίγον επιτυχίες και τα «αχ» που έμειναν στο στόμα των οπαδών της, ακολούθησαν τρανταχτές αποτυχίες και η πικρή διάψευση των προσδοκιών που είχαν δημιουργηθεί την προηγούμενη χρονιά. Κάποια στιγμή τα πικρά παθήματα πρέπει να γίνουν μαθήματα και τα λάθη να μην επαναληφθούν. Τι πρέπει –ή καλύτερα τι ΔΕΝ πρέπει- να γίνει του χρόνου; Ασφαλώς στο Melwood οφείλουν να ξέρουν καλύτερα από εμάς. Αλλιώς… “see above” που λένε και οι Άγγλοι. Στα ελληνικά, «βλέπε παραπάνω»...

Ξενοφών Φύτρος

ΑΟ Θήρας: Ετοιμάζω ταξίδι μοναχά για πάρτη σου!

Όλα ξεκίνησαν με μία… μπουλντόζα! Ναι καλά διαβάζετε, συγκεκριμένα με τη μπουλντόζα που έσκαψε τα θεμέλια στο οικόπεδο της Μητρόπολης Θήρας στον Καρτεράδο κάμποσα χρόνια πριν. Τότε που η γενιά των σημερινών 35άρηδων –τότε παιδιά του Γυμνασίου- διαδηλώναμε κάτω από τα γραφεία της τότε Κοινότητας Φηρών για να γίνει επιτέλους πραγματικότητα το Κλειστό Γυμναστήριο Σαντορίνης. Το γυμναστήριο πράγματι ξεκίνησε να κατασκευάζεται και πέρασαν κοντά 20 (!) χρόνια για να ολοκληρωθεί και να ανοίξει τις πύλες του στη νεολαία της Σαντορίνης και όχι μόνο. Και μαζί με τις ανοιχτές πύλες του γυμναστηρίου ήρθε και η «άνοιξη» του αθλητισμού στο κυκλαδίτικο νησί…

Η Σαντορίνη ποτέ δε φημιζόταν για τις επιδόσεις της στον αθλητισμό. Ήταν κυρίως γνωστή σε επίπεδο Κυκλάδων για τις ερασιτεχνικές ομάδες ποδοσφαίρου, με τον Πανθηραϊκό μάλιστα να αγωνίζεται στην Δ’ Εθνική κατηγορία για αρκετά χρόνια. Η κατασκευή όμως του κλειστού γυμναστηρίου άλλαξε την κατάσταση. Τα αθλήματα σάλας μπήκαν στο χάρτη του νησιού, ομάδες μπάσκετ και βόλεϊ όλων των ηλικιών δημιουργήθηκαν, μικροί και μεγάλοι γέμισαν το κλειστό είτε για να αθληθούν είτε για να παρακολουθήσουν τις προσπάθειες των ντόπιων αθλητών. Ένα από τα νέα σωματεία που ιδρύθηκαν ήταν ο ΑΟ Θήρας, ομάδα γυναικείου βόλεϊ που «γεννήθηκε» το καλοκαίρι του 2012. Τότε άρχισε να γράφεται η ιστορία…

Ούτε τέσσερα χρόνια δεν έχουν περάσει και ο ΑΟ Θήρας… Ας τα πάρουμε από την αρχή: Ανέβηκε από τα τοπικό πρωτάθλημα Κυκλάδων στην Α2 Εθνική κατηγορία, από την Α2 στην Α1 και στην 5^η θέση, φέτος σκαρφάλωσε στην 3^η θέση και πέρασε στα πλέι-οφ του πρωταθλήματος, του χρόνου… Ώπα φρένο, ξέρω βιάζομαι, αλλά μήπως έχω άδικο; Ημιτελικοί πρωταθλήματος κόντρα στον Παναθηναϊκό, πλεονέκτημα έδρας κόντρα στον Πανναξιακό στη μάχη για την 3^η θέση που οδηγεί στην Ευρώπη, εκτός κι αν… Εκτός κι αν στον ημιτελικό κόντρα στο «τριφύλλι» γραφτεί μια ακόμα παραμυθένια ιστορία και η ομάδα που δεν έχει κλείσει ακόμα 4 χρόνια ζωής βρεθεί να διεκδικεί το πρωτάθλημα απέναντι στον Ολυμπιακό που έχει κερδίσει τους τελευταίους 3 τίτλους, το 2013, το 2014 και το 2015. Ναι το 2013, τότε που ο ΑΟ Θήρας έδινε ακόμα μάχες στο τοπικό Κυκλάδων…

Γιατί όχι όμως; Μήπως δεν έχουμε την Μπρίνκμαν, την παίκτρια-αποκάλυψη του φετινού πρωταθλήματος; Μήπως δεν έχουμε την Οικονομίδου, την Αρτακιανού, τη Βεργίδου, την Κιγιάκοβα, τη Γεωργιάδου, τη Μουντάκη, τη Βίντοβιτς και τις άλλες κοπέλες με μεγαλύτερη ή μικρότερη συμμετοχή; Μήπως δεν έχουμε προπονητή τον Απόστολο Οικονόμου, πρωταθλητή με την ΑΕΚ πριν μερικά χρόνια; Μήπως δεν έχουμε μία διοίκηση με όραμα και φιλοδοξίες που κάνει τα πάντα για να κρατήσει στην ομάδα σε υψηλό και ανταγωνιστικό επίπεδο; Και μήπως δεν έχουμε την πιο καυτή εξέδρα στο πρωτάθλημα, με το γήπεδο να γεμίζει σε κάθε ματς και την ατμόσφαιρα να θυμίζει περισσότερο γιορτή και πάρτι, παρά αθλητικό αγώνα;

Τι το ιδιαίτερο σημαίνει αυτή η ομάδα, θα ρωτήσει κάποιος; Μία ομάδα βόλεϊ είναι όπως οι άλλες, με προπονητές και παίκτριες όπως οι άλλες, με επιτυχίες και αποτυχίες, νίκες και ήττες όπως οι άλλες.  Για την τοπική κοινωνία της Σαντορίνης όμως δεν είναι απλά μια αθλητική ομάδα. Είναι μια διαφήμιση για το νησί με τα παιχνίδια της να μεταδίδονται συχνά σε πανελλήνια μετάδοση, παιχνίδια τα οποία είναι το γεγονός του Σαββατοκύριακου για τους κατοίκους του νησιού. Οι οποίοι πριν τον ΑΟ Θήρας ίσως να μην παρακολουθούσαν καν βόλεϊ, ίσως να μην ήξεραν ότι τα σετ τελειώνουν στους 25 πόντους, ότι η κοπέλα με τη διαφορετική εμφάνιση είναι η λίμπερο, ότι στους 8 και 16 πόντους υπάρχει το τεχνικό τάιμ άουτ κλπ κλπ…

Όχι πια όμως. Τώρα οι πάντες ξέρουν τι σημαίνει διαγώνιος και κεντρική, μπλοκ και πρώτος χρόνος, σέρβις και υποδοχή. Οι πάντες ξέρουν τις παίκτριες με τα μικρά τους ονόματα και η κάθε εμφάνιση της ομάδας σε σχολεία και εκδηλώσεις προκαλεί χαμόγελα και ενθουσιασμό. Μέχρι που κάποιοι ρίχνουν και τις μεγάλες ιδέες: Να τις παντρέψουμε τις κοπέλες να μην τις χάσουμε! Και αλήθεια είναι ότι μνηστήρες υπάρχουν πολλοί και δεν εννοώ τους υποψήφιους γαμπρούς. Ακούγεται ότι Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός και ΑΕΚ ενδιαφέρονται για τις πρωταγωνίστριες του ΑΟ Θήρας, ποιος ξέρει ίσως και ξένες ομάδες να παρακολουθούν τα ματς της ομάδας της Σαντορίνης…

Προς το παρόν όμως έχουμε πλέι-οφ. Κόντρα στον Παναθηναϊκό, πολυνίκη του βόλεϊ γυναικών, και με οδηγό τη νίκη με 3-2 στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος, σε ένα από τα πιο συναρπαστικά παιχνίδια της φετινής χρονιάς. Υπέρβαση ίσως, αλλά κάπως έτσι έχει γραφτεί μέχρι τώρα η ολιγόχρονη ιστορία του ΑΟ Θήρας. Με υπερβάσεις και άλματα προς τα ψηλά. Τόσο ψηλά όσο ίπταται η Μπρίνκμαν στο σέρβις, όσο σηκώνεται όρθιο το γήπεδο στους πανηγυρισμούς… Και που είστε κορίτσια; Μην ανησυχείτε, τα διαβατήρια μας θα τα ανανεώσουμε, ταυτότητες με λατινικούς χαρακτήρες όσοι δεν έχουμε θα βγάλουμε, και το τραγούδι το γνωστό θα τραγουδήσουμε. Όχι το «ηφαίστειο που ξυπνά», αυτό το μάθαμε. Το άλλο εννοώ: Ετοιμάζω ταξίδι μοναχά για πάρτη σου! Στην Ευρώπη βεβαίως βεβαίως…

Ξενοφών Φύτρος
Δημοσιεύστε τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας παρακάτω.

Premier League: Λείπουν οι γάτες, χορεύουν τα ποντίκια

Οκ, το καταλάβαμε από νωρίς. Η πρωταθλήτρια του 2015 Chelsea το ξεκαθάρισε σχεδόν από τον Αύγουστο. Τίτλος και το 2016; Όχι ευχαριστώ δε θα πάρω. Με μία μόνο νίκη στα 5 πρώτα ματς, πρωτάθλημα τέλος. Ο Abramovic βάλθηκε να ξύνει αμήχανος τα γένια του στην εξέδρα ενώ ο Mourinho μπήκε στο ταμείο ανεργίας (που λέει ο λόγος…) και έκανε το αγροτικό του παρακολουθώντας ματς της Championship και των reserves. Α ναι, πέρασε και από την Inter για να θαυμάσει τα χάλια της –συγνώμη για να χαιρετήσει τον Morati ήθελα να πω- και έχει στείλει μέχρι σήμερα 256 email με το βιογραφικό του στη διοίκηση της Manchester United. Όχι, μισό λεπτό, 257, μόλις έφτασε ακόμα ένα. Και απαιτεί και αναφορά ανάγνωσης!

Κι αν για την Chelsea ήταν έκπληξη, για τη Liverpool ήταν περίπου αναμενόμενο. Ο Firmino δεν αποδείχτηκε Suarez (όπως αναμενόταν), ο Benteke αποδείχτηκε Andy Caroll (όπως επίσης αναμενόταν), ο Sturridge αποδείχτηκε εύθραυστος, ο Coutinho ασταθής και ο Mignolet αποδείχτηκε ο εαυτός του (αυτό κι αν αναμενόταν!) Μετά από ένα κακό σερί αποτελεσμάτων Οκτώβρη και Νοέμβρη, ο Rodgers έκανε παρέα στον Mourinho στις παμπ της ανεργίας (κι αυτό αναμενόταν!) Αυτός τουλάχιστον επέλεξε να πάει διακοπές στη Μάλαγα για να δει λίγο ήλιο μετά τη συννεφιά του Μέρσεϊσαϊντ. Οι πληροφορίες ότι αυτοπροτάθηκε ως υπεύθυνος μεταγραφών στη Malaga CF ελέγχονται ως ανακριβείς, μην πω προβοκατόρικες…

Μετά τη Liverpool, άλλος ένας γίγαντας που αποφάσισε να συνεχίσει τον ύπνο του είναι η Manchester United. Όταν μάλιστα μιλάμε για ύπνο, εννοούμε ύπνο βαθύ, χωρίς όνειρα και εφιάλτες. Λήθαργος κανονικός, ρωτήστε και τους φιλάθλους στο Old Trafford που σε αρκετά παιχνίδια ξυπνούν με το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή για να σηκωθούν από τις θέσεις τους και να πάνε σπίτι τους (για να συνεχίσουν τον ύπνο τους!) Αφού ο Van Gaal ξεφορτώθηκε τους… ατάλαντους Di Maria, Van Persie, Chicarito, Kagawa, η United "μαγεύει" με Fellaini, Schneiderlin, Schweinsteiger και λοιπούς… Σαν να λέμε πρωταγωνιστές σε ταινία με καταιγιστική δράση σκηνοθετημένη από τον Θόδωρο Αγγελόπουλο. Ξέρετε, εκεί που ο ήρωας σηκώνει το ένα πόδι το πρωί και το άλλο το βράδυ (όχι δεν εννοώ τον Schweinsteiger πω πω κακίες…)

Στο άλλο μισό του Μάντσεστερ, ο χρόνος σταμάτησε την ημέρα που ανακοινώθηκε ότι ο Pep Guardiola θα αναλάβει την ομάδα το καλοκαίρι. Στην Π.Π. (Προ Πεπ εποχή) οι αστέρες της Manchester City βαριόντουσαν πολύ. Στην Μ.Π. (Μετά Πεπ εποχή) βαριούνται ακόμα περισσότερο. Κι αν είναι για ένα ματς και μάλιστα Τελικό League Cup κομμάτια να γίνει, έκαναν την καρδιά τους πέτρα και έπαιξαν για να κερδίσουν. Πήγαν μάλιστα το ματς σε παράταση και πέναλτι για να δείξουν πόση όρεξη έχουν για μπάλα. Άλλο όμως ένα ματς και άλλο 38 για να κερδίσεις τον τίτλο, τέτοια κούραση δεν την αντέχει ούτε ο Θεός... Ο Pellegrini άλλωστε είναι ένας συμπαθητικός μπάρμπας που έχει απολυθεί πριν την ώρα του και οι Κινέζοι περιμένουν με ανοιχτές αγκάλες και γεμάτα πορτοφόλια. Μισό λεπτό μόνο, να σταματήσει να πανηγυρίζει ο Yaya Toure και μπαίνει στο πρώτο αεροπλάνο για Πεκίνο…  

Κι εκεί που λες ότι κατά συνέπεια η χρονιά είναι της Arsenal συνειδητοποιείς τι σκέφτηκες μόλις. Της Arsenal; Του Wenger; Της Arsenal του Wenger; Του Wenger που υπογράφει το best seller «100+1 τρόποι για να χάσετε (και αυτό) το πρωτάθλημα»; Και επίσης το «1000+1 τρόποι για να αποκλειστείτε στη φάση των 16 του Champions League»; Της Arsenal που τις τελευταίες 11 σεζόν έχει τερματίσει 5 φορές 3^η και 6 φορές 4^η; Α όλα κι όλα! Οι κανονιέρηδες τιμούν τις παραδόσεις. Μόλις κέρδισαν τη Leicester και άρχισαν να «κινδυνεύουν» να κερδίσουν τον τίτλο, έχασαν από Man Utd και Swansea στο Emirates (!) για να επανέλθει η τάξη. Στο ενδιάμεσο έχασαν και από την Barcelona για να αποκλειστούν στο Champions League όπως ορίζει το έθιμο. Έτσι είναι τα πράγματα, κουραμπιέδες τα Χριστούγεννα, οβελίας το Πάσχα, και η Arsenal το Μάιο 3^η ή 4^η στη βαθμολογία. Για να συνεχίσει η γη να γυρίζει, μην έχουμε και κανένα απρόοπτο…

Κι όταν λείπουν οι γάτες, χορεύουν τα ποντίκια. Για την ακρίβεια, χορεύουν οι αλεπούδες και οι πετεινοί! Και μπορεί η αλεπού (Leicester) να μπήκε στο κοτέτσι (White Hart Lane) και να έφαγε τον πετεινό  (Tottenham) κερδίζοντας με 0-1 στις 13 Γενάρη, ωστόσο η ομάδα του Pochettino αθόρυβα και αποτελεσματικά είναι η μόνη που δείχνει ικανή να στερήσει τον τίτλο-όνειρο από την απίθανη ομάδα του Ranieri (αυτού του …άσχετου που δεν κατάφερε τίποτα στην Εθνική Ελλάδας). Βέβαια έκαναν και οι δύο τις γκέλες τους με West Brom και West Ham όμως δείχνουν πιο σταθερές και ικανές να κόψουν πρώτες το νήμα. Όποια κι από τις δύο κι αν σηκώσει την κούπα πάντως, θα πρόκειται για μια πρωτόγνωρη εικόνα για την Premier League και μία καλοδεχούμενη σφήνα στην παντοκρατορία των μεγάλων του Μάντσεστερ και της Chelsea που έχουν μοιραστεί τους τίτλους τα τελευταία 11 χρόνια.

Λίγη υπομονή και 10 αγωνιστικές ακόμα. Σε δυο μήνες περίπου, στις 15 Μαϊου για την ακρίβεια, θα ξέρουμε αν στο Νιούκαστλ θα στεφθεί πρωταθλήτρια η Tottenham ή αν στο Λονδίνο θα στεφθεί η Leicester. Εκτός αν κάποιος από τους μεγάλους κάνει την ανατροπή και καταστρέψει το όνειρο του Pochettino και του Ranieri. Μισό λεπτό, Ranieri είπα;  Να τι δε θα δούμε σίγουρα: Τον Mourinho να συγχαίρει τον Ranieri για την κατάκτηση του πρωταθλήματος μέσα στο Stamford Bridge! Αυτόν που χαρακτήριζε ως 70χρονο που έχει κερδίσει μόνο ένα σούπερ καπ και κάτι ακόμα… Πάλι καλά που ο Πορτογάλος απολύθηκε και δε θα χρειαστεί να πιει το πικρό ποτήρι σε περίπτωση που η Leicester κόψει πρώτη το νήμα... Προς το παρόν πάντως το «νησί» προετοιμάζεται για τη μονομαχία Liverpool-Man Utd στο Europa League (!), ενώ η Leicester για την παρέλαση με την κούπα και τη συμμετοχή στο Champions League (!) Ρε που πάμε, που θα έλεγε και ο Αυλωνίτης… 

Ξενοφών Φύτρος

Πανθηραϊκός AO: Η «Μπαρτσελόνα» του τοπικού

 

Ο Πανθηραϊκός, ο Πανθηραϊκός, είναι ο πρωτοπόρος, ο παντοτινός… Ο ύμνος του συλλόγου καλωσορίζει τους 22 ποδοσφαιριστές και τους διαιτητές στο γήπεδο. Κόσμος ακόμα έρχεται, η εξέδρα είναι σχεδόν γεμάτη, το τοπικό ντέρμπι έχει μαγνητίσει το ενδιαφέρον των φιλάθλων και των δύο ομάδων. Οι φίλοι της Θύελλας Καμαρίου έχουν πάρει θέση στο βάθος της εξέδρας, αυτοί του Πανθηραϊκού στην αρχή της. Καπνογόνα και κροτίδες δίνουν χρώμα, τι σόι τοπικό ντέρμπι θα ήταν άλλωστε χωρίς λίγη φασαρία; Ο φίλαθλος από το Καμάρι με το κασκόλ της Θύελλας στο λαιμό χαιρετάει γνωστούς και φίλους πριν συνεχίσει προς το βάθος, «εκεί που είναι οι δικοί μου!» Ντέρμπι μπορεί να είναι, αλλά όλοι μαζί στην ίδια εξέδρα, την επόμενη βδομάδα παρέα στο Καμάρι για το ματς της Θύελλας.

Φτιάξαμε και ατμόσφαιρα για το ντέρμπι...

Στα «δημοσιογραφικά θεωρεία» του γηπέδου των Φηρών (…μια πλαστική καρέκλα στη γραμμή του πλαγίου δίπλα στη φυσούνα), ο έμπειρος δημοσιογράφος Παναγιώτης θα αναλάβει την περιγραφή του ματς για το τοπικό κανάλι. Επώνυμο δε χρειάζεται άλλωστε, όλη η Σαντορίνη ξέρει ποιος είναι ο Παναγιώτης! Το ματς θα μεταδοθεί από 16 κάμερες, εκ των οποίων μία sky κάμερα, δύο super slow motion και… -Όχι συγνώμη, αυτό είναι από τη μετάδοση του Τσάμπιονς Λιγκ! Το ματς Πανθηραϊκού-Θύελλας λοιπόν θα μεταδοθεί με «μονοκάμερο» και με την ευγενική συνδρομή των φιλάθλων, αφού τα σχόλια των πιο κοντινών θα μεταδίδονται παράλληλα με την περιγραφή…

Που είναι η καρέκλα μου ρε παιδιά;

Τοπικό πρωτάθλημα ΕΠΣ Κυκλάδων είναι άλλωστε, 5 ευρώ πληρώνεις για να δεις το ματς, δεν έχεις και ιδιαίτερες απαιτήσεις. Ίσως ούτε το 5ευρο αν επιλέξεις να δεις το ματς από τα σύρματα δίπλα στο πάρκινγκ, ποιος κάνει τώρα τον κύκλο του γηπέδου για να πάει στην εξέδρα… Οπότε ελπίζεις να δεις καλή μπάλα από την ομάδα σου –πάμε παιδιά γερά! Να πάρει σωστές αποφάσεις ο διαιτητής -πρόσεξε τι σφυράς, ξεστραβώσου! Στο τέλος να πανηγυρίσεις και τη νίκη, η ομάδα φέτος έχει βλέψεις ανόδου. Κι αν ο επόπτης έχει κοιλίτσα, το πλαστικό κάθισμα είναι άβολο, ο βοριάς σε ξεπαγιάζει, ο τερματοφύλακας χάνει την μπάλα μέσα από τα χέρια, ο αμυντικός κάνει «τσαφ», ο γιατρός τρέχει στον τραυματία ποδοσφαιριστή μόνο με ένα μπουκάλι ψυκτικό σπρέι στο χέρι, ή αν η μπάλα φεύγει συνεχώς έξω από το γήπεδο, ε δε βαριέσαι, χαβαλές να γίνεται… Ας είναι καλά κι ο Μάρκος που τρέχει να φέρει τις μπάλες από το αμπέλι. Ποιος είναι ο Μάρκος; Είπαμε, επίθετα δε χρειάζονται, οι μυημένοι ξέρουν…  

Κι έχει και Μπιλμπάο-Ρεάλ στην τηλεόραση...

Κι όμως την ίδια ώρα που οι φίλοι του ποδοσφαίρου ξεροσταλιάζουν στα τοπικά γήπεδα, θα μπορούσαν να κάθονται στον καναπέ του σπιτιού τους ή σε μία καφετέρια και να παρακολουθούν τους θεούς της μπάλας. Μπαρτσελόνα και Ρεάλ, Μπάγερν και Ντόρτμουντ, Λίβερπουλ και Άρσεναλ, Βαλένθια και Λέστερ, Βόλφσμπουργκ και Γιουβέντους. Ακόμα και τη Σούπερ Λιγκ μας, Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό ή Πλατανιά και Καλλονή (οι… μερακλήδες). Κι όμως αντί για την τριπλέτα των μάγων Μέσι-Σουάρες-Νεϊμάρ, οι Σαντορινιοί βλέπουν την τριπλέτα του Πανθηραϊκού: Μπρέσκα-Βέρμπη-Βαρούχα. Πολυτέλεια και οι τρεις για το τοπικό ποδόσφαιρο, έχουν παίξει σε μεγαλύτερες κατηγορίες, όσο για την καριέρα του Σλοβάκου, είναι γνωστή σε Ελλάδα και εξωτερικό. Μαζί με τους υπόλοιπους που έχουν αποκτηθεί από τη φιλόδοξη διοίκηση, έχουν ως στόχο φέτος την άνοδο του Πανθηραϊκού στη Γ’ Εθνική κατηγορία.

Ο Μέσι, ο Σουάρες και ο Νεϊμάρ. Του Πανθηραϊκού βεβαίως, βεβαίως...

Για αρχή πάντως ήρθε η κατάκτηση του Κυπέλλου ΕΠΣΚ, μόλις για 2^η φορά στην ιστορία του συλλόγου. Αντίπαλος ο ΑΟ Σύρου, με τον τελικό να γίνεται στη Νάξο, ημέρα Σάββατο και ώρα 10 το πρωί! Αιτία της πρωτότυπης μέρας και ώρας διεξαγωγής, οι ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, σύμφωνα τουλάχιστον με την ανακοίνωση της ΕΠΣΚ. Ακολούθησαν οι ανακοινώσεις των δύο ομάδων και η απάντηση της ΕΠΣΚ. Της …ανακοίνωσης γενικώς, αλλά στην Ελλάδα είμαστε μην ξεχνιόμαστε. Οι Σαντορινιοί φίλαθλοι πάντως δεν πτοήθηκαν, ταξίδεψαν στην Νάξο αυθημερόν με σκάφος. Άλλοι πάνε στα ματς με αυτοκίνητα και πούλμαν, άλλοι με τρένα και αεροπλάνα, στις Κυκλάδες πάμε με πλοία και με σκάφη! Τι πειράζει και λίγη ναυτία από το ταξίδι; Έχεις και δικαιολογία, αν σουτάρεις για γκολ και στείλεις την μπάλα πλάγιο άουτ, λες με ζάλισε το καράβι και καθάρισες…

Να γιατί έχασε ο ΑΟ Σύρου. "Μπάταιρνε" το Άρτεμις...

Το επόμενο ματς; Ε, θα γίνει κάποια στιγμή, θα βγάλει πρόγραμμα η ΕΠΣΚ και αν δεν έχει απαγορευτικό, αν δεν έχουν απεργία τα πλοία, αν δε «φυσά» πολύ, που λέμε και εμείς οι νησιώτες, θα πάμε πάλι στο γήπεδο να δούμε τους τοπικούς μας ήρωες. Ο ύμνος θα παίζει, ο Παναγιώτης θα κάθεται στην καρέκλα του, ο Μάρκος θα κόβει βόλτες στο γήπεδο, ο Μπρέσκα θα φτιάχνει την κοτσίδα του, οι προπονητές θα ουρλιάζουν και θα τους ακούνε μέχρι τον Καρτεράδο, η κάμερα θα στηθεί πάνω από τη φυσούνα. Η περιγραφή του αγώνα θα ξεκινήσει, τα σχόλια από την εξέδρα θα είναι πάντα εύστοχα. «…Ο διαιτητής σφυρίζει το φάουλ υπέρ των φιλοξενούμενων αγαπητοί τηλεθεατές, το κερδίζει ο… ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΝΕΙ ΔΕ ΒΛΕΠΕΙΣ, ΣΗΚΩ ΠΑΝΩ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕ…»

Άντε και στη Γ' Εθνική!!

 Ξενοφών Φύτρος