ΘΑ ΦΤΥΣΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΑΣ

Ένα μικρό πολιτικό σχόλιο για τα σημεία των καιρών...

Ο ήρωας του Μπορίς Βιάν μίσησε, βίασε και σκότωσε. Εκδικήθηκε. Και πέθανε στην αγχόνη. Ο πολίτης της δημοκρατίας του 21^ου αιώνα, μισεί, σιχαίνεται και ψηφίζει. Εκδικείται. Και δένει το σκοινί της θηλιάς στο λαιμό του.

Ο κόσμος τρίζει, σείεται συθέμελα. Τα σύννεφα πυκνώνουν, σκούρα κι απειλητικά. Ο ορίζοντας έχει σκοτεινιάσει, ο ήλιος έχει βουτήξει στη θάλασσα, ο Πιτ και η Αντζελίνα  χώρισαν, η Φαίη δεν είναι πια με τον Γιώργο, η τάξη του σύμπαντος έχει καταρρεύσει. Η Δημοκρατία απειλείται, οι ορδές των προσφύγων έχουν κατακλύσει τη Δύση, οι τρομοκράτες χύνουν αίμα αθώων, στη Συρία ισοπεδώνονται πόλεις και χωριά, ο Λάκης χαριεντίζεται με το Θέμο. Ο Τραμπ είναι πλανητάρχης. Το τέλος έφτασε, μετανοείτε, ήγγικεν γαρ η βασιλεία των ουρανών. Ρωτήστε και τον Φίλη αν δε με πιστεύετε…

Τα ωραία χρόνια ήταν κάποτε εδώ, με «ΠΑΣΟΚ ενωμένο δυνατό», με πακέτα Ντελόρ, διορισμό στα 25 και σύνταξη στα 45. Και αναπηρική στα 46, η δουλειά στο δημόσιο ήταν μαρτυρική. Αλλά ωραία ήταν κι έξω, ο Ντελόρ είχε για όλους, η Ευρώπη των 12 έγινε Ευρώπη των 27, τα Φιλαράκια έπαιζαν δέκα σεζόν, η Τόλμη και Γοητεία είκοσι, οι Σεβρολέτ έκαιγαν φτηνό πετρέλαιο. Οι Αφρικανοί ήταν στην Αφρική, οι Άραβες στην Αραβία, οι Κινέζοι στην Κίνα, ο τρίτος κόσμος στον τρίτο κόσμο, έσφαζε και σφαζόταν στην αυλή του. Στη Δύση η ειρήνη βασίλευε, δουλειές υπήρχαν, λεφτά υπήρχαν –ναι, κάποτε υπήρχαν Γιωργάκη- οι πολίτες της Δύσης έπιναν σόδες για να χωνέψουν το βαρύ από τη μάσα στομάχι.

Έπειτα ο κόσμος άλλαξε: Π-α-γ-κ-ο-σ-μ-ι-ο-π-ο-ί-η-σ-η. Το τρένο που τους είχε όλους επάνω ανέβασε ταχύτητα, φρένιασε, έβλεπε πια μόνο ένα νόημα, μόνο μία ουσία, μόνο ένα σύμβολο: $$$$... Οι πολλοί που είχαν γαντζωθεί όπως-όπως στα παράθυρα και στις πόρτες, στις ρόδες και στις κουπαστές, άρχισαν να πέφτουν, να παρασύρονται, να μένουν πίσω. Έχασαν το τρένο, έμειναν να το κοιτούν από μακριά και να τρώνε τη σκόνη του. Προδομένοι, πικραμένοι, απογοητευμένοι, άνεργοι, άστεγοι, πεινασμένοι. Ψηφοφόροι. Ω ναι, πάντα ψηφοφόροι… 

Ο Σημίτης και ο Ρουβάς είπαν στους Έλληνες να ψηφίσουν «Ναι». Ο Έλτον Τζον και ο Ρίτσαρντ Μπράνσον είπαν στους Βρετανούς να ψηφίσουν «Bremain». Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο και η Lady Gaga είπαν στους Αμερικανούς να ψηφίσουν Χίλαρυ. Ο κόσμος άλλαξε. Και έμεινε πάντα ο ίδιος. Το σύστημα υπηρετεί το σύστημα, η εξουσία την εξουσία, ο πλούτος τον πλούτο. Οι ηθοποιοί και οι τραγουδιστές, οι πολιτικοί και οι ποδοσφαιριστές, οι επιχειρηματίες και οι εφοπλιστές, οι δημοσιογράφοι και οι δικαστές. Με το ένα δάχτυλο δασκαλίστικα υψωμένο, και το άλλο βουτηγμένο στο χαβιάρι.

Ναι, δε θέλουν να αλλάξει τίποτα, οι τράπεζες στα νησιά Κεϊμάν και τον Παναμά, οι σουίτες με τα τζακούζι, τα κότερα και τα λίαρ τζετ, τα εργοστάσια στην Κίνα και την Ινδία με μεροκάματο 1 δολάριο τη μέρα. O CR7 πάλι δεν είπε στους Ισπανούς τι να ψηφίσουν. Αρκεί που υπέγραψε συμβόλαιο 18 εκατομμυρίων το χρόνο, δε χρειάζεται να έχει πολιτική άποψη. Άλλωστε οι 4,5 εκατομμύρια άνεργοι Ισπανοί θα αγοράσουν τις φανέλες του και θα πληρώσουν το μισθό του. Και μετά θα ψηφίσουν Podemos…

Ο κοσμάκης κάποτε επαναστατεί. Και ψηφίζει Τσίπρα για να φύγει το Μνημόνιο και να έρθει η «Ελπίδα». Για να φύγει το ΠΑΣΟΚ (Νο 1) και να έρθει το ΠΑΣΟΚ (Νο 2), να προπαγανδίζει ο Λάκης αντί της Τρέμη, να κορδώνεται ο Βαρουφάκης αντί του Βενιζέλου, να φωνάζει ο Πολάκης αντί του Άδωνη. Να τελειώνουμε επιτέλους με το παρακράτος της Δεξιάς για να αναλάβει το παρακράτος της Αριστεράς, να σβήσουμε τον αστικό κόσμο από τον χάρτη, να τον κρύψουμε κάπου ανάμεσα στα γκούλαγκ του Σολζενίτσιν και στις ντάτσες της νομεκλατούρας, στα βοσκοτόπια του Καλογρίτσα και στα ράφια των σούπερ μάρκετ της Βενεζουέλας…

Η επανάσταση όμως ενίοτε φέρνει καρπούς: Ο Τραμπ θα κάνει ξανά μεγάλη την Αμερική, ο Πούτιν τη Ρωσία, ο Φαράτζ τη Βρετανία, ο Ερντογάν την Τουρκία, η Λεπέν τη Γαλλία, ο Γκρίλο την Ιταλία. Και όλοι μαζί θα γαμ… τον πλανήτη και τους πολίτες του. Τους πολίτες της Δύσης και της Δημοκρατίας, του Διαφωτισμού και της Ισότητας, της Ελεύθερης βούλησης και σκέψης. Τους πολίτες που κουράστηκαν και μπούχτισαν, που ζορίστηκαν και στριμώχτηκαν. Που ψήφισαν αντίθετα σε ότι έλεγαν η τηλεόραση και οι εφημερίδες, οι τηλε-αστέρες και οι διανοούμενοι.

Τους έφτυσαν όλους στα μούτρα. Έκλεισαν την τηλεόραση και πήγαν στην κάλπη. Έστησαν  την κρεμάλα, ανέβηκαν στο σκαμνί και πέρασαν τη θηλιά στο λαιμό τους. Δε χρειάζεται κάτι παραπάνω. Μόνο έναν παλαβό να κλωτσήσει το σκαμνί.

Κάποιος θα βρεθεί. Εσείς θα τον έχετε ψηφίσει.   

 Ξενοφών Φύτρος