Premier League: Λείπουν οι γάτες, χορεύουν τα ποντίκια

Οκ, το καταλάβαμε από νωρίς. Η πρωταθλήτρια του 2015 Chelsea το ξεκαθάρισε σχεδόν από τον Αύγουστο. Τίτλος και το 2016; Όχι ευχαριστώ δε θα πάρω. Με μία μόνο νίκη στα 5 πρώτα ματς, πρωτάθλημα τέλος. Ο Abramovic βάλθηκε να ξύνει αμήχανος τα γένια του στην εξέδρα ενώ ο Mourinho μπήκε στο ταμείο ανεργίας (που λέει ο λόγος…) και έκανε το αγροτικό του παρακολουθώντας ματς της Championship και των reserves. Α ναι, πέρασε και από την Inter για να θαυμάσει τα χάλια της –συγνώμη για να χαιρετήσει τον Morati ήθελα να πω- και έχει στείλει μέχρι σήμερα 256 email με το βιογραφικό του στη διοίκηση της Manchester United. Όχι, μισό λεπτό, 257, μόλις έφτασε ακόμα ένα. Και απαιτεί και αναφορά ανάγνωσης!

Κι αν για την Chelsea ήταν έκπληξη, για τη Liverpool ήταν περίπου αναμενόμενο. Ο Firmino δεν αποδείχτηκε Suarez (όπως αναμενόταν), ο Benteke αποδείχτηκε Andy Caroll (όπως επίσης αναμενόταν), ο Sturridge αποδείχτηκε εύθραυστος, ο Coutinho ασταθής και ο Mignolet αποδείχτηκε ο εαυτός του (αυτό κι αν αναμενόταν!) Μετά από ένα κακό σερί αποτελεσμάτων Οκτώβρη και Νοέμβρη, ο Rodgers έκανε παρέα στον Mourinho στις παμπ της ανεργίας (κι αυτό αναμενόταν!) Αυτός τουλάχιστον επέλεξε να πάει διακοπές στη Μάλαγα για να δει λίγο ήλιο μετά τη συννεφιά του Μέρσεϊσαϊντ. Οι πληροφορίες ότι αυτοπροτάθηκε ως υπεύθυνος μεταγραφών στη Malaga CF ελέγχονται ως ανακριβείς, μην πω προβοκατόρικες…

Μετά τη Liverpool, άλλος ένας γίγαντας που αποφάσισε να συνεχίσει τον ύπνο του είναι η Manchester United. Όταν μάλιστα μιλάμε για ύπνο, εννοούμε ύπνο βαθύ, χωρίς όνειρα και εφιάλτες. Λήθαργος κανονικός, ρωτήστε και τους φιλάθλους στο Old Trafford που σε αρκετά παιχνίδια ξυπνούν με το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή για να σηκωθούν από τις θέσεις τους και να πάνε σπίτι τους (για να συνεχίσουν τον ύπνο τους!) Αφού ο Van Gaal ξεφορτώθηκε τους… ατάλαντους Di Maria, Van Persie, Chicarito, Kagawa, η United "μαγεύει" με Fellaini, Schneiderlin, Schweinsteiger και λοιπούς… Σαν να λέμε πρωταγωνιστές σε ταινία με καταιγιστική δράση σκηνοθετημένη από τον Θόδωρο Αγγελόπουλο. Ξέρετε, εκεί που ο ήρωας σηκώνει το ένα πόδι το πρωί και το άλλο το βράδυ (όχι δεν εννοώ τον Schweinsteiger πω πω κακίες…)

Στο άλλο μισό του Μάντσεστερ, ο χρόνος σταμάτησε την ημέρα που ανακοινώθηκε ότι ο Pep Guardiola θα αναλάβει την ομάδα το καλοκαίρι. Στην Π.Π. (Προ Πεπ εποχή) οι αστέρες της Manchester City βαριόντουσαν πολύ. Στην Μ.Π. (Μετά Πεπ εποχή) βαριούνται ακόμα περισσότερο. Κι αν είναι για ένα ματς και μάλιστα Τελικό League Cup κομμάτια να γίνει, έκαναν την καρδιά τους πέτρα και έπαιξαν για να κερδίσουν. Πήγαν μάλιστα το ματς σε παράταση και πέναλτι για να δείξουν πόση όρεξη έχουν για μπάλα. Άλλο όμως ένα ματς και άλλο 38 για να κερδίσεις τον τίτλο, τέτοια κούραση δεν την αντέχει ούτε ο Θεός... Ο Pellegrini άλλωστε είναι ένας συμπαθητικός μπάρμπας που έχει απολυθεί πριν την ώρα του και οι Κινέζοι περιμένουν με ανοιχτές αγκάλες και γεμάτα πορτοφόλια. Μισό λεπτό μόνο, να σταματήσει να πανηγυρίζει ο Yaya Toure και μπαίνει στο πρώτο αεροπλάνο για Πεκίνο…  

Κι εκεί που λες ότι κατά συνέπεια η χρονιά είναι της Arsenal συνειδητοποιείς τι σκέφτηκες μόλις. Της Arsenal; Του Wenger; Της Arsenal του Wenger; Του Wenger που υπογράφει το best seller «100+1 τρόποι για να χάσετε (και αυτό) το πρωτάθλημα»; Και επίσης το «1000+1 τρόποι για να αποκλειστείτε στη φάση των 16 του Champions League»; Της Arsenal που τις τελευταίες 11 σεζόν έχει τερματίσει 5 φορές 3^η και 6 φορές 4^η; Α όλα κι όλα! Οι κανονιέρηδες τιμούν τις παραδόσεις. Μόλις κέρδισαν τη Leicester και άρχισαν να «κινδυνεύουν» να κερδίσουν τον τίτλο, έχασαν από Man Utd και Swansea στο Emirates (!) για να επανέλθει η τάξη. Στο ενδιάμεσο έχασαν και από την Barcelona για να αποκλειστούν στο Champions League όπως ορίζει το έθιμο. Έτσι είναι τα πράγματα, κουραμπιέδες τα Χριστούγεννα, οβελίας το Πάσχα, και η Arsenal το Μάιο 3^η ή 4^η στη βαθμολογία. Για να συνεχίσει η γη να γυρίζει, μην έχουμε και κανένα απρόοπτο…

Κι όταν λείπουν οι γάτες, χορεύουν τα ποντίκια. Για την ακρίβεια, χορεύουν οι αλεπούδες και οι πετεινοί! Και μπορεί η αλεπού (Leicester) να μπήκε στο κοτέτσι (White Hart Lane) και να έφαγε τον πετεινό  (Tottenham) κερδίζοντας με 0-1 στις 13 Γενάρη, ωστόσο η ομάδα του Pochettino αθόρυβα και αποτελεσματικά είναι η μόνη που δείχνει ικανή να στερήσει τον τίτλο-όνειρο από την απίθανη ομάδα του Ranieri (αυτού του …άσχετου που δεν κατάφερε τίποτα στην Εθνική Ελλάδας). Βέβαια έκαναν και οι δύο τις γκέλες τους με West Brom και West Ham όμως δείχνουν πιο σταθερές και ικανές να κόψουν πρώτες το νήμα. Όποια κι από τις δύο κι αν σηκώσει την κούπα πάντως, θα πρόκειται για μια πρωτόγνωρη εικόνα για την Premier League και μία καλοδεχούμενη σφήνα στην παντοκρατορία των μεγάλων του Μάντσεστερ και της Chelsea που έχουν μοιραστεί τους τίτλους τα τελευταία 11 χρόνια.

Λίγη υπομονή και 10 αγωνιστικές ακόμα. Σε δυο μήνες περίπου, στις 15 Μαϊου για την ακρίβεια, θα ξέρουμε αν στο Νιούκαστλ θα στεφθεί πρωταθλήτρια η Tottenham ή αν στο Λονδίνο θα στεφθεί η Leicester. Εκτός αν κάποιος από τους μεγάλους κάνει την ανατροπή και καταστρέψει το όνειρο του Pochettino και του Ranieri. Μισό λεπτό, Ranieri είπα;  Να τι δε θα δούμε σίγουρα: Τον Mourinho να συγχαίρει τον Ranieri για την κατάκτηση του πρωταθλήματος μέσα στο Stamford Bridge! Αυτόν που χαρακτήριζε ως 70χρονο που έχει κερδίσει μόνο ένα σούπερ καπ και κάτι ακόμα… Πάλι καλά που ο Πορτογάλος απολύθηκε και δε θα χρειαστεί να πιει το πικρό ποτήρι σε περίπτωση που η Leicester κόψει πρώτη το νήμα... Προς το παρόν πάντως το «νησί» προετοιμάζεται για τη μονομαχία Liverpool-Man Utd στο Europa League (!), ενώ η Leicester για την παρέλαση με την κούπα και τη συμμετοχή στο Champions League (!) Ρε που πάμε, που θα έλεγε και ο Αυλωνίτης… 

Ξενοφών Φύτρος