5,5 χρόνια πριν, Λίβερπουλ και
Ρεάλ Μαδρίτης βρέθηκαν αντιμέτωπες για τη φάση των «16» του Τσάμπιονς Λιγκ.
Είχα την τύχη να βρεθώ μαζί με μερικές χιλιάδες οπαδούς των «κόκκινων» στο
πρώτο ματς του Μπερναμπέου στις 25 Φλεβάρη του 2009. Η Ρεάλ ζούσε τότε στη σκιά
της Μπαρτσελόνα του Γκουαρντιόλα, παρέμενε όμως μία μεγάλη ομάδα με σπουδαίους
παίκτες: Ρόμπεν, Ιγκουαϊν, Ραούλ, Καναβάρο, Κασίγιας, Ράμος, Σνάιντερ, Φαν Ντερ
Φααρτ κλπ. Κόντρα σε αυτή τη Λίβερπουλ του Μπενίτεθ όμως δεν είχε καμία τύχη.
Τόρες, Τσάβι Αλόνσο, Τζέραρντ, Κάραχερ, Ρέινα, Μασεράνο, Κάουτ ήταν στην ακμή
της καριέρας τους και για πρώτη φορά μετά από χρόνια διεκδικούσαν το πρωτάθλημα
στην Αγγλία. Τελικό σκορ 0-1 με γκολ του Μπεναγιούν στο 82ο λεπτό. Η
εκκωφαντική σιωπή 80 χιλιάδων Μαδριλένων απέναντι σε 2,5 χιλιάδες Άγγλους (και
μερικούς Έλληνες) που ούρλιαζαν και χοροπηδούσαν πανηγυρίζοντας το γκολ και τη
νίκη.
Στη ρεβάνς του Άνφιλντ, το 4-0
επιβεβαίωσε την ανωτερότητα των «κόκκινων». Κανείς δεν το φανταζόταν τότε, αλλά
αυτή ήταν η τελευταία επιτυχία της σπουδαίας Λίβερπουλ του Μπενίτεθ. Ο
αποκλεισμός από την Τσέλσι στα προημιτελικά (με το επικό 4-4 στη ρεβάνς του
Λονδίνου) και η απώλεια του πρωταθλήματος (παρά το 1-4 στο Ολντ Τράφορντ)
έφεραν την πτώση και τη διάλυση της ομάδας από την επόμενη σεζόν και μετά…
Με το ένδοξο παρελθόν να μοιάζει
πολύ μακρινό, η Λίβερπουλ δουλεύει για το μέλλον της. Η φιλοσοφία του
Αμερικάνου ιδιοκτήτη της, Τζον Χένρι είναι να χτίσει το σύλλογο και την ομάδα
βήμα-βήμα. Από την επέκταση του Άνφιλντ, τις νέες εμπορικές συμφωνίες, την
πρόσληψη νέου και ταλαντούχου προπονητή (Ρότζερς) και την απόκτηση κυρίως νεαρών
και εξελίξιμων ποδοσφαιριστών, όλα και όλοι στο σύλλογο δηλώνουν ότι (προ) ετοιμάζουν
την ομάδα του μέλλοντος. Παρά τα αναπόφευκτα λάθη και τις δυσκολίες που
παρουσιάστηκαν στην πορεία, η Λίβερπουλ έκλεισε την ψαλίδα που τη χώριζε από
την κορυφή και βρέθηκε πέρυσι μία ανάσα από το να κατακτήσει το πιο απροσδόκητο
πρωτάθλημα της ιστορίας της. Ο τίτλος δεν ήρθε στο Μερσεϊσαϊντ, η χρονιά άφησε
όμως προίκα την επιστροφή στο Τσάμπιονς Λιγκ και αναμενόμενα την αύξηση των
προσδοκιών.
Όπως το καλοκαίρι του 2009 έτσι
και το καλοκαίρι του 2014 η Λίβερπουλ έχασε ένα βασικότατο γρανάζι της μηχανής
της. Τότε ήταν ο Τσάβι Αλόνσο, τώρα ο Λούις Σουάρες. Ο Ουρουγουανός άφησε ένα
τεράστιο κενό στην ενδεκάδα του Ρότζερς φεύγοντας για την Μπαρτσελόνα, έφερε σε
αντάλλαγμα όμως αρκετά εκατομμύρια λίρες. Με αυτά τα λεφτά και τα προσδοκώμενα
έσοδα από το Τσάμπιονς Λιγκ, ο σύλλογος ξόδεψε για μεταγραφές 133 εκατομμύρια
λίρες. Και ξόδεψε κοιτώντας (κυρίως) το μέλλον. Ο Μάρκοβιτς είναι 20 χρονών, ο
Μορένο 22, ο Ορίγκι 19, ο Εμρέ Τσαν 20, ο Μανκίγιο 20, ο Μπαλοτέλι 24, ο Λαλάνα
26, ο Λόβρεν 25. Όλοι με ταλέντο, προοπτική, μεταπωλητική αξία και με προσδοκία
να γίνουν τα νέα αστέρια που θα φέρουν την ομάδα ξανά στην κορυφή της Αγγλίας
και της Ευρώπης…
…Σε 2, 3 ή 4 χρόνια ίσως, αν όλα
πάνε καλά. Ως τότε όμως τι? Αυτό που ξέχασαν Ρότζερς και διοίκηση είναι το
παρόν. Η Λίβερπουλ ξεκίνησε τη φετινή σεζόν υποχρεωμένη να διεκδικήσει τον
τίτλο που έχασε πέρυσι και να φανεί αντάξια της μεγάλης ιστορίας που έχει
γράψει στο Κύπελλο Πρωταθλητριών/Τσάμπιονς Λιγκ. Η απώλεια του Σουάρες και οι
παράλληλες υποχρεώσεις σε πρωτάθλημα-Ευρώπη έκαναν επιτακτική την απόκτηση
ποδοσφαιριστών που θα ήταν έτοιμοι να ενισχύσουν άμεσα ένα σύλλογο με
πρωταγωνιστικές βλέψεις. Παίκτες που κοστίζουν ακριβά μεν, αλλά κάνουν τη
δουλειά δε (πχ Κόστα, Φάμπρεγκας, Ντι Μαρία, Φαλκάο, Κροος). Όσο ταλαντούχοι κι
αν αποδειχτούν οι παίκτες που αποκτήθηκαν αντίθετα, είναι κυρίως επενδύσεις για
το μέλλον. Ή ίσως ούτε για αυτό, αν κρίνει κανείς από την (ιδιάζουσα) περίπτωση
που λέγεται Μπαλοτέλι…
Κι ακόμα κι αν το μέλλον
αποδειχθεί λαμπρό, το παρόν είναι σκοτεινό και απογοητευτικό. Το 0-3 από τη
Ρεάλ επιβεβαίωσε τα προβλήματα και τις αδυναμίες της φετινής Λίβερπουλ. Η ομάδα
που πέρυσι θάμπωσε, φέτος έκανε βήματα προς τα πίσω. Κι αν δεν αλλάξει κάτι
σύντομα, ντροπιαστικές ήττες όπως αυτή από την παρέα του Κριστιάνο Ρονάλντο, θα
αμαυρώσουν την λαμπρή ιστορία της ομάδας που χάρισε αξέχαστες βραδιές στους
οπαδούς της. Σαν κι αυτή την χειμωνιάτικη βραδιά στη Μαδρίτη μερικά χρόνια
πριν…
